Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier over de God zoals die nog zo goed mogelijk gekend was bij de profeet en aartsvader van monotheïstische religies, Abraham. Ik heb het dus niet over de Christelijke concepten als Drie-Eenheid en het idee van Jezus-God die natuurlijk niet aanwezig waren bij Abraham en ook niets van terug te vinden zijn in het Oud-Testament. De Koran benadert deze Christelijke Godsconcepten dan ook kritisch en moedigt de Christenen aan om het idee van God bij Abraham terug op te zoeken en Hem te aanbidden zoals Jezus dat deed. Kortom, een fundamenteel kenmerk van de God van Abraham is dat de werkelijke God niet gelijk is aan eender welk fenomenaal natuurgebeuren maar deze en elk natuurobject overstijgt.
Laten we nu eens kijken in hoeverre de universele Almachtige God gekend is in inheemse en polytheïstische culturen. Culturen uit de geschiedenis als hedendaags die niet zozeer gekend zijn met de traditie van Abraham.
De Abrahamitische God in inheemse en oude polytheïstische beschavingen
De Shilluk, een inheemse Nilotische stam langs de Nijl-vallei, kan niet meer zeggen over “Dywok” (God) dan dat Hij bestaat en de hemel en al wat er boven is, schiep. ‘De Schepper’ van alles, de sterren, dieren en zelfs zwarte én blanke mensen. Maar wie Hij werkelijk is, weet niemand aangezien niemand Hem heeft gezien. Zoals een bries die je niet kan zien maar wel kan ervaren. Niemand twijfelt aan het bestaan ervan.
De inheemse volkeren van de VS als de Cheyenne noemen Hem de ‘Schepper van het Universum’, ‘Heer van de gehele hemel en aarde’.
De Maidu uit Noord California gaf de titel ‘De Heerser van de wereld’.
De Vos-Indianen spreken over de ‘Leider’ en de ‘Goede Geest’.
De Lenape-Indianen noemden Hem ‘onze Schepper’, ‘U, Degene tot wie we bidden’ en ‘Zuivere Geest’.
De Zuid-Afrikaanse Bosjesmannen en de Pygmies van Gabon riepen tot ‘de Heer van alle dingen’.
De Samoyeden uit Siberië kende Hem als de ‘Schepper van leven’.
De Ainu van Japan richtte zich tot ‘de Goddelijke maker van de werelden’, ‘de Goddelijke Heer van de hemel’, ‘de Inspireerder’ en ‘de Beschermer’.
De Wirdyuri uit Australië waren bekend met de ‘Eeuwige’ terwijl andere Aboriginals bekend waren met ‘de Grote Bouwer’, ‘de Grote Maker’.
Zelfs oude extreem polytheïstische beschavingen als Egypte kenden talrijke synoniemen voor eenzelfde Opperwezen: ‘God’ (Neter, Sha’, Khabkhab, Ḥepḥep, Shesa, Sedga, Saj, Nethraj, Nekhbaj , Khetraj, Itnuw, enz.), ‘De Schepper’ (Kewen, Kun, Neḥef), ‘De Gever van vormen’ (Nebi). Ze aanriepen ‘de Hoge God’ (Neter ‘A), ‘De Heer’ (Nebu), ‘De Goddelijkheid van voor het bestaan’ (Nun, Ḥaḥu), ‘De Goddelijke Barmhartige’ (Ḥetefi), ‘De Goddelijke Vernietiger’ (Ḥetem), ‘De God van Waarheid en Evenwicht’ (Sema Ma’at), ‘De God der mensheid’ (Itmu) en ‘de Heer van alles’ (Neberdher).
De oude Chinezen geloofden in een ‘persoonlijke Schepper’ (Tsao wu chê), ‘de Heerser van de hemel”(Shang Ti), ‘De Heer’ (Ti maar later Ti’en).
Het Vedisch Sanskriet van Oud-Indië kent evengoed ‘de Schepper’ (Dhâtr), ‘de Heer van schepsels’ (Prjâpati), ‘de Maker van alle dingen’ (Vishvakarman), ‘de Regelaar van dingen’ (Vidhâtr), ‘de Overheersende’ (Dhartr), ‘de Beschermer’ (Trâtr), ‘De Leider’ (Netr), ‘de Gever van vormen’ (Tvashtr), ‘de Herlever’ (Savitr) of gewoon ‘wie’ (ka) omdat de Oppergod gewoon nooit volledig kan worden omschreven en het menselijk begrip overstijgt.
De Inca’s tijdens de 15de eeuw geloofden in de zonnegod Inti maar onder leiding van de stichter van Machu Pichu, keizer Pachacuti, die de elite onder zijn volk terugbracht naar de generaties lang vergeten God “Viracocha”, de Omnipotente Schepper. Het is enkel deze Opperste, Soevereine God die dient aanbeden te worden.
——-
Say, ‘Call on God, or on the Lord of Mercy- whatever names you call Him, the best names belong to Him.’…
– God’s final Proclamation