Dit is een vertaling van een deel uit het boek ‘Reclaim Your Heart’ geschreven door Yasmin Mogahed.
Vertaald door Youssef Marcouch
Toen de metgezel van de Profeet (SAW) een stad binnenkwam om de boodschap van Islam over te brengen, bracht hij het op een heel mooie manier over. Hij zei: “Ik ben gekomen om u te bevrijden van de slavernij van de slaaf en breng u naar de dienstbaarheid van de Heer van de slaaf.”
In deze verklaring ligt een krachtige schat. Vergrendeld binnen deze woorden, ligt de sleutel tot ‘empowerment’ en de enige echte weg naar bevrijding.
Op het moment dat jij of ik alles gaan toestaan -met uitzondering van onze Schepper- om onze succes te definiëren, onze tekortkomingen, onze geluk of onze waarde, zijn wij een stilte aangegaan die een vernietigende vorm van slavernij is. Het ding die mijn zelfwaarde, mijn succes en mijn tekortkomingen definieert is datgene wat mij beheerst. En het wordt mijn meester.
De meester die een vrouw haar waarde heeft gedefinieerd, heeft in de loop van de tijd vele vormen genomen. Een van de meest voorkomende normen die gemaakt is voor de vrouw, is de norm van mannen. Maar wat we zo vaak vergeten is dat God de vrouw heeft geëerd door haar waarde te geven met betrekking tot Hemzelf – en niet met betrekking tot mannen. Omdat westerse feminisme God uit de scene heeft gewist, bleef er geen norm over voor vrouwen – alleen voor mannen. Als gevolg hiervan moest de westerse feministe haar waarde vinden ten opzichte van een man. En daarbij had ze een defecte veronderstelling aanvaard. Ze had aanvaard dat de man de norm was, en daardoor kan dus een vrouw nooit een volledig menselijk wezen zijn totdat ze net als een man wordt: de norm.
Wanneer een man zijn haar kort knipt, wilde ze haar haar kort knippen. Wanneer een man zich bij het leger aansloot, wilde ze ook bij het leger. Ze wilde deze dingen voor geen andere reden dan, dat hun tot de ‘norm’ behoorden.
Wat zij niet erkent is dat God zowel mannen en vrouwen waardeert in hun onderscheidend vermogen – niet in hun gelijkheid. Als wij mannen als de norm accepteren, wordt plotsteling alles wat uniek vrouwelijk is per definitie minderwaardig. Gevoelig zijn is een belediging; het worden van een fulltime moeder, een vernedering. In de strijd tussen stoïcijnse rationaliteit (beschouwd als mannelijk) en onbaatzuchtige mededogen (beschouwd als vrouwelijk), heerst rationaliteit het hoogst.
Zodra er geaccepteerd wordt dat alles wat een man heeft of doet beter is, wat er gaat volgen is gewoon een reflexmatige reactie: als mannen het hebben – wij willen het ook. Als mannen in de voorste rijen bidden, nemen wij het aan dat dit beter is, dus willen we in de voorste rijen bidden. Als mannen het gebed leiden, nemen we aan dat de imam dichter bij God is, dus willen we ook het gebed leiden. Ergens langs de lijn aanvaren we het begrip dat het hebben van een positie van wereldse leiderschap een indicatie van iemands positie met God is.
Maar een moslimvrouw hoeft nooit zichzelf te verlagen op deze manier. Ze heeft God als de norm. Ze heeft God die haar de waardering geeft, ze heeft geen man nodig om dit te doen.
Gezien ons voorrecht als vrouwen, verlagen we alleen onszelf door iets te proberen te zijn wat we niet zijn – en in alle eerlijkheid – niet willen zijn: een man. Als vrouwen, zullen we nooit echt bevrijding bereiken totdat we stoppen met het proberen nabootsten van mannen, en waarderen van de schoonheid in onze eigen God-gegeven onderscheidend vermogen.
En toch, in de samenleving, is er een andere voorkomende ‘meester’, die hun waarde voor vrouwen heeft gedefinieerd. En dat is de zogenaamde norm van schoonheid. Van kleins af aan, hebben wij als vrouwen, een zeer duidelijke boodschap geleerd van de samenleving. En die boodschap is: “Dun zijn!”, “Wordt sexy!”, “Wordt aantrekkelijk!”, “Of… anders wordt je niets!”
Dus we werden verteld om make-up op te doen en om korte rokken te dragen. De opdracht om onze leven, onze lichaam en onze waardigheid op te geven voor de oorzaak om mooi te zijn. We zijn uiteindelijk gaan geloven dat het niet uitmaakte wat we deden, wij zijn alleen waardig slechts in de mate om mooi te zijn voor de mannen en hen tevreden te stellen. Zo brachten wij onze leven op het Cosmo voorblad en onze lichamen werden verkocht door adverteerders.
We waren slaven, maar ze leerde ons dat we vrij waren. We waren hun object, maar ze zwoeren dat het succes was. Omdat ze je geleerd hebben dat het doel van je leven is om jezelf te tentoonstellen, om aantrekkelijk en mooi te zijn voor mannen. Ze hebben je laten geloven dat je lichaam is gemaakt om reclame te doen voor hun auto’s.
Maar zij logen.
Je lichaam, je ziel is gemaakt voor iets hogers. Iets zo vele hoger.
Allah zegt in de Koran: “Voorwaar, de meest eervolle (persoon) van jullie bij Allah is degene die (Allah) het meest vreest.” (Koran 49:13)
Dus je bent geëerd. Maar het is niet door jouw verlosser. De koelte van jouw ogen – niet de lucht in jouw longen. Jouw lucht is in God. Jouw verlossing en voltooiing zijn in Zijn nabijheid – niet in de nabijheid van een gemaakte ding. Niet in de nabijheid van een prins, niet in de nabijheid aan mode, schoonheid of stijl.
En daarom vraag ik jou om het af te leren. Ik vraag jou om op te staan en de wereld te vertellen dat je van niemand een slaaf bent – niet aan mode en niet aan schoonheid, en ook niet voor mannen. Je bent een slaaf van God en alleen van God. Ik vraag jou om de wereld te vertellen dat je niet hier bent om met jouw lichaam de man tevreden te stellen; Je bent hier om God tevreden te stellen. Dus voor degenen die het goed bedoelen en jou ‘bevrijding’ wensen, glimlach gewoon en zeg: “bedankt, maar geen dank.”
Vertel hen dat je niet hier bent om jezelf te tentoonstellen. En dat jouw lichaam niet voor publieke consumptie is. Zorg ervoor dat de wereld weet dat je nooit zal worden verlaagd tot een object, of een paar benen om schoenen te verkopen. Je bent een ziel, een geest, een dienaar van God. En jouw waarde is gedefinieerd door de schoonheid van die ziel, dat hart, dat moreel karakter. Dus, je biedt hun schoonheidsnormen niet aan; je geeft je niet over bij hun gevoel voor mode. Jouw overgave is aan iemand hoger.
Daarom, bij de beantwoording van de vraag waar en hoe een vrouw empowerment kan vinden, vind ik mezelf teruggeleid naar de verklaring van onze Profeet(SAW) zijn metgezel. Ik vind mezelf terug tot het besef dat de ware bevrijding en empowerment alleen ligt in jezelf te bevrijden van alle andere meesters, alle andere definities. Alle andere normen.
Als Moslimvrouwen, hebben wij deze stille slavernij bevrijd. We hebben de maatschappelijke norm van schoonheid of mode niet nodig om onze waarde te definiëren. We hoeven niet op mannen te lijken om geëerd te worden, en we hoeven niet te wachten op een prins om ons te redden of om ons compleet te maken. Onze waarde, onze eer, onze verlossing en onze voltooiing ligt niet in de slaaf.
Maar, in de Heer van de slaaf.
Meer lezen van Youssef Marcouch? –> https://www.korantafsir.nl/